En die G. DaPonte?
G. DAPONTE “Let It All Come Down” (Three Moves Equals A Fire)
Never judge a book by the cover! Je hoort en leest het zo vaak, en toch… Het is en blijft een val waar je regelmatig met je ogen wagenwijd open blijft intrappen. Zo betrappen wij er ons bijvoorbeeld wel eens op, dat albums gehuld in minder aantrekkelijk artwork net dat ietsje langer blijven liggen dan hun van fraaie hoesjes voorziene collega’s. Het zou eigenlijk niet mogen, maar ja…
Onlangs ontvingen we zo nog een recensie-exemplaar van “Let It All Come Down” van de ons volstrekt onbekende Amerikaan G. DaPonte. Dat in een low low budget jasje gehulde schijfje belandde mede door z’n weinig aansprekende “uiterlijk” al vrij snel op het stapeltje “Nog te behandelen!”. En daar sleet het heel wat meer dagen dan het louter op basis van het op muzikaal vlak erop gebodene verdiende. Dat “Let It All Come Down” bleek bij nader inzicht immers een zeer goede tot bij momenten zelfs uitstekende rootsrockplaat. En die G. DaPonte? Wel, da’s niet alleen een uitstekende zanger en songsmid, maar bovendien ook nog eens een erg goede gitarist. Wat hij op “Let It All Come Down” brengt zijn puntige rootsrockliedjes, die ons in al hun aantrekkelijke melodieuze eenvoud herinnerden aan het werk van knapen als een Tom Petty, eenFreedy Johnston, een Peter Case en een Paul Westerberg. Slechts voor een drietal daarvan ging hij in de leenbij anderen. Voor “Late Night, Early Town” meer bepaald bijLloyd Cole, voor “Wearing Black bij ene G. Eaton en voor “Tiny Pieces” bij Tommy Stinsons Bash & Pop. De overige negen stammen uit de eigen koker en etaleren een bijzonder vaardig schrijfhandje. En dat wij lang niet de enigen zijn die daar zo over denken moge blijken uit DaPonte’s gastenlijst hier. Daarop noteerden we ondermeer de namen van Taras Prodaniuk, Danny McGough, David Raven, Charlie Peterson en Ron Corbett en vooral ook die van Duane Jarvis en Doug Pettibone. Mede dankzij hun vaak virtuoze inbreng kon DaPonte “Let It All Come Down” laten uitgroeien tot één lang, harmonieus en bijzonder warmbloedig geheel. Het soort van plaat, waar je ook op termijn zonder twijfel zal blijven naar teruggrijpen. Het soort van plaat, dat bekoort met een ongelooflijk warm geluid, waarin naast tal van gitaren ook instrumenten als een Hammond, een Wurlitzer, een lap steel, een pedal steel, een harmonica, een bouzouki en een dobro hun deel van de aandacht durven op te eisen. Maar bovenal toch gewoon het soort van plaat, dat bol staat van de enorm lekkere liedjes. (Jammer van dat wat goedkoop ogende booklet dus!)
From http://www.ctrlaltcountry.be
